Tłumaczenie piosenki Morze chce pocałować złote wybrzeżeŚwiatło słońca ogrzewa twoją skóręCałe piękno, wcześniej utraconeChce nas ponownie odnaleźć Nie mogę już dłużej z Tobą walczyćTo o Ciebie teraz walczęMorze wyrzuca skały razem, lecz to czasPozostawia nam wypolerowane kamienie Nie możemy przeżyć większego uniesienia, jeśliNie odczujemy zwykłej miłościNie możemy osiągnąć już nic więcejJeśli nie sprostamy zwykłej miłości Ptaki szybują po letnim niebieI odpoczywają na wietrzeTen sam wiatr otuli Ciebie i mnieZbudujemy nasz dom wśród drzew Mam twe serce na dłoniCzyżbyś umieściła je tam za pomocą mazaka? Przez lata chciałem wierzyćŻe świat nie będzie w stanie go zmyć Nie możemy przeżyć większego uniesienia, jeśliNie odczujemy zwykłej miłościNie możemy osiągnąć już nic więcejJeśli nie sprostamy zwykłej miłości Czy mamy w sobie dość sił,By poczuć zwykłą miłość? Nie możemy przeżyć większego uniesienia, jeśliNie odczujemy zwykłej miłościNie możemy osiągnąć już nic więcejJeśli nie sprostamy zwykłej miłości Nie możemy przeżyć większego uniesienia, jeśliNie odczujemy zwykłej miłościNie możemy osiągnąć już nic więcejJeśli nie sprostamy zwykłej miłości Wyślij Niestety coś poszło nie tak, spróbuj później. Treść poprawki musi być wypełniona. Dziękujemy za wysłanie poprawki. Dziękujemy za wysłanie interpretacji Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe. Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu. Dodaj interpretację Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu! Wyślij Niestety coś poszło nie tak, spróbuj później. Treść interpretacji musi być wypełniona. Utwór „Ordinary Love” został napisany dla filmu Mandela: Long Walk to Freedom. W filmie osiąga moment, w którym Mandela wyłania się zwycięsko, by przywitać mieszkańców RPA. Według Bono zespół postanowił uwiecznić ten triumfalny moment z odrobiną melancholii po przeczytaniu listów miłosnych Mandeli do jego żony Winnie. "Odchodził zwycięsko, ale jego serce było naprawdę złamane ... jedyna porażka, którą naprawdę poniósł, to utrata małżeństwa". To artystyczny punkt widzenia Mandeli, gdy patrzy przez okno więzienia. Widzi fale morza uderzające o brzeg, czuje ciepło słońca. On może poczuć tę wolność, wciąż będąc uwięzionym w samotnej celi. W tym przypadku Bono śpiewa o wodach morza chcących nawiązać kontakt z piaszczystym wybrzeżem. Odmierza pożądanie w ruchu morskim, nadając mu antropomorficzne intencje, które wykraczają poza nieuniknione skutki grawitacji. Mimo że suchy ląd i mokre morze są biegunowymi przeciwieństwami, chcą się dotknąć, muszą zejść się razem. Mimo że nigdy nie mogą się prawdziwie połączyć i stać się jednym, morze będzie wielokrotnie nawiedzało brzeg, niemal tęsknie, pragnąc nawiązać połączenie. Równolegle rysuje się słońce, którego światło przemieści się z odległości milionów mil, by dotknąć i ocieplić ludzką skórę. Poza relacją między mężczyzną a jego żoną, kolejne dwie linie nawiązują także do walki pomiędzy dominującą białą mniejszością w Południowej Afryce a stłumioną czarną większością podczas apartheidu. Dwie pozornie odmienne frakcje są oddzielone przez nienawiść i politykę, ale starają się ponownie połączyć i przenieść te różnice w kierunku jaśniejszej przyszłości. Wreszcie, podobnie jak w przypadku większości tekstów U2, całą tę piosenkę można odczytać jako list miłosny od Bono do jego żony Ali i / lub pomiędzy Bono a Bogiem. Mandela został uwięziony, gdy był jeszcze młody i nie mógł spędzić tego pięknego czasu z żoną, Winnie. Wyślij Niestety coś poszło nie tak, spróbuj później. Treść poprawki musi być wypełniona. Dziękujemy za wysłanie poprawki.